مقاله روپوش پزشکی
روپوش پزشکی
روپوش پزشکی – یک دانش کاربردی است، هدف آن حفظ و ارتقاء تندرستی، درمان روپوش پزشکی – یها و بازتوانی آسیب‌دیدگان است. این منظور با شناخت روپوش پزشکی – یها، تشخیص، درمان و جلوگیری از بروز آنها به انجام می‌رسد. دانش روپوش پزشکی – بر روی طیف وسیعی از رشته‌ها شامل از فیزیک و زیست‌شناسی تا علوم اجتماعی، مهندسی و علوم انسانی بنا شده‌است. امروزه هدف دانش روپوش پزشکی – استفاده از فناوری‌های دانش‌مبنا و استدلال قیاسی برای رسیدن به راه‌حل مشکلات بالینی است. اکتشافات در باب ماهیت ژن‌ها و سلول‌ها دریچه‌ای برای تعریف فیزیولوژی بر مبنای سیستم‌های مولکولی فراهم کرده‌است. این بصیرت فیزیولوژیکی راه را برای درک بهتر فرایندهای پیچیده روپوش پزشکی – یها و رویکردهای نو درمانی فراهم کرده‌است.
تلاش بشر برای درمان روپوش پزشکی – یها و آسیب‌ها از دوران پیش از باستان وجود داشته‌است و در دوران باستان نیز در کنار مذهب و گاه به عنوان بخشی از آن وجود داشته‌است. در یونان باستان پزشکانی چون بقراط روپوش پزشکی – را به عنوان دانش و فنی مجزا مطرح کردند و بنیانگذاران راهی بودند که بعدها توسط پزشکانی همچون ابن‌سینا و رازی (رازی مسلمان نبوده و تنها به توحید اعتقاد داشته یعنی موحد بوده؛ اما به اشتباه عنوان می‌شود که وی مسلمان بوده‌است) طی شد. در رنسانس با بهره‌گیری از روش علمی روپوش پزشکی – پیشرفت‌های قابل توجهی کرد. از قرن ۱۹ آنچه به عنوان روپوش پزشکی – مدرن شناخته می‌شود بنیان گذاشته شد. در اواخر قرن بیستم و دوران معاصر دانش ژنتیک رویکرد نسبت به درمان و روپوش پزشکی – یها را دچار تحولی جدی کرد به‌طوری‌که ژنتیک روپوش پزشکی – را دارای نقشی متحول‌کننده برای روپوش پزشکی – از درمان محور بودن به حفظ سلامتی دانسته‌اند. اهمیت سلامتی در بهره‌وری اجتماع و کیفیت زندگی منجر به تأسیس موسسات و قوانین شده‌است تا مسایلی همچون تحصیل و مجوزدهی به پزشکان تا نحوه استفاده از بودجه‌های درمانی در کشورها قانونمند و تنظیم شوند؛ لذا سازمان‌های روپوش پزشکی – در کشورهای مختلف برای سازمان دهی و قانونمندسازی فعالیت‌های روپوش پزشکی – تأسیس شده‌اند.
در حرفه روپوش پزشکی – ، پزشکان با استفاده از قضاوت بالینی، روپوش پزشکی – را جهت تشخیص، درمان و پیشگیری از روپوش پزشکی – ی ارزیابی می‌کنند. در عملکرد بالینی معمولاً مراحل شرح حال، معاینه فیزیکی، تهیه فهرست مشکلات، مشخص کردن تشخیص‌های افتراقی، بررسی‌ها (شامل آزمایش و تصویربرداری و …)، رسیدن به تشخیص و در آخر درمان انجام می‌شود. امروزه پیشرفت‌های روزمره علم و گسترش قابل توجه دامنه دانش روپوش پزشکی – و شناخت بشر از روپوش پزشکی – یها منجر به تخصصی شدن روپوش پزشکی – و تقسیم آن به رشته‌های مختلف شده‌است. با این حال کماکان ارائه خدمات روپوش پزشکی – در بیشتر جوامع از سطح مراقبت‌های اولیه بهداشتی، با تمرکز روی عملکرد پزشکان عمومی و پزشکان خانواده شروع می‌شود و بسته به نیاز در سیستم ارجاع روپوش پزشکی – ان به سطوح دوم و سوم که خدمات روپوش پزشکی – تخصصی‌تر را ارائه می‌دهند ارجاع می‌شوند.
روپوش پزشکی – مدرن با انتقاداتی هم مواجه است از جمله عدم دسترسی مناطق محروم و طبقه کم درآمد بعضی جوامع به خدمات روپوش پزشکی – گران‌قیمت که در این راه سازمان‌هایی همچون سازمان جهانی بهداشت با تعیین سیاست‌های جهانی و ایجاد مسئولیت در کشورها و سیاستمداران نسبت به سلامت سعی در رفع این نقیصه را دارند.
واژه‌شناسی
واژه فارسی «پزشک» از پارسی میانهٔ bizešk (bcšk) است. در اوستایی به صورت baēṣ̌aza (????????????????????????????) آمده‌است که با سانسکریت bhiṣaj (भिषज्) هم‌ریشه است، که همگی به معنی «پزشک» هستند. این واژه در فارسی به صورت «بجشک»، «بچشک»، و «بزشک» هم آمده‌است.
تاریخچه دانش روپوش پزشکی –
پیدایش روپوش پزشکی – را به دوران ماقبل تاریخ نسبت می‌دهند، دورانی پیش از اختراع خط. و از آنجا که زمان اختراع خط در فرهنگهای مختلف متفاوت است. روپوش پزشکی – ماقبل تاریخ دوره‌های زمانی گسترده‌ای را می‌تواند دربر گیرد.
روپوش پزشکی – در دوران باستان
روپوش پزشکی – در مصر باستان وجود داشت، اطلاعات روپوش پزشکی – در پاپیروس ادوین اسمیت یافت شده که متعلق به ۳۰۰۰ پیش از میلاد است. اولین جراحی احتمالاً در ۲۷۵۰ پیش از میلاد در مصر انجام شده‌است. در پاپیروس ژاینکولوژی کاهون اطلاعاتی در مورد درمان روپوش پزشکی – ی‌های زنان و باروری وجود دارد.اولین پزشک شناخته شده هم احتمالاً هسی-رع رئیس پزشکان و دندان‌پزشکان پادشاه جوزر در قرن ۲۷ پیش از میلاد است.
در کنار مصری‌ها بابلی‌ها هم به تشخیص، معاینه و درمان بماری‌ها می‌پرداختند. کتاب راهنمای تشخیصی آنها روش‌های درمان و سبب‌شناسی (اتیولوژی) را معرفی کرد.
پزشک یونان باستان بقراط که پدر روپوش پزشکی – خوانده می‌شود.
بسیاری از منابع بقراط را پدر روپوش پزشکی – می‌دانند، او پایه‌های رویکرد منطقی به روپوش پزشکی – را بنا نهاد. بقراط ایجادکننده سوگندنامه بقراط برای پزشکان است که هنوز مورد استفاده است، او اولین کسی بود که روپوش پزشکی – یها را به حاد و مزمن، اندمیک و اپیدمیک تقسیم‌بندی کرد و کلماتی همچون راجعه، بهبود، بحران، پاروکسیسم، اوج و تشنج را در روپوش پزشکی – استفاده کرد. در مطالعه فیزیولوژی و کالبدشناسی دو اسکندریه‌ای به نام‌های هروفیلوس از کالسدون و اراسیستراتوس از سئوس نقش داشتند. پزشک یونانی گالن نیز یکی از بزرگترین جراحان دوران باستان بود؛ و جراحی‌های بی پروایانه‌ای شامل مغز و چشم انجام داد. کتاب‌های او بعدها مورد استفاده در قرون وسطی قرار می‌گرفت.
قرون میانه
در دوران رکود علم و روپوش پزشکی – در دنیای غرب در قرون وسطی، مسلمانان و ایرانیان شروع به ترجمه آثار روپوش پزشکی – یونان باستان از جمله آثار بقراط و گالن به عربی کردند. از طرفی با بهره‌گیری از میراث علمی روپوش پزشکی – ایرانیان در جندی شاپور روپوش پزشکی – در دنیای اسلام شکوفا شدابن سینا از مشاهیر برجسته روپوش پزشکی – در این دوران بود که توسط برخی منابع در کنار بقراط به عنوان پدر علم روپوش پزشکی – شناخته می‌شود. او کتاب قانون در روپوش پزشکی – را نگاشت که از مشهورترین کتاب‌های تاریخ روپوش پزشکی – محسوب می‌شوداز سایر مشاهیر می‌توان از زهراوی،ابن زهر، ابن نفیس و ابن رشد نام برد.
محمد زکریای رازی یکی از اولین دانشمندانی بود که نظریه یونانی اخلاط چهارگانه را مورد تردید قرار داد، به‌طوری‌که در الحاوی که بزرگترین دائرهالمعارف طبی اسلامی خوانده می‌شودهیچ نامی از اخلاط و طبایع و مزاج‌ها نبرده‌است. با این وجود تا مدت‌ها این نظریه در روپوش پزشکی – غربی قرون وسطی و روپوش پزشکی – اسلامی مؤثر باقی ماند. روپوش پزشکی – ها در دنیای اسلام که از روپوش پزشکی – جندی شاپور ایران الگو گرفته بودند، از اولین نمونه‌های روپوش پزشکی – های عمومی در جهان بودند.
در اواخر قرون وسطی روپوش پزشکی – دوباره در اروپا رونق گرفت. اندرو واسالیوس یکی از تأثیر گذارترین کتاب‌ها در کالبدشناسی را نوشت. باکتری و میکروارگانیسم‌ها اولین بار توسط میکروسکوپ آنتونی وان لوونهوک در ۱۶۷۳ مشاهده شد.مایکل سروانتس به‌طور مستقل از ابن نفیس جریان خون ریوی را دوباره کشف کرد ولی این کشف منتشر نشد. بعدها این کشف توسط رنالدوس کولومبوس و آندره سزالپینو توصیف شد. بر مبنای کارهای کولومبوس بعدها ویلیام هاروی پزشک انگلیسی دستگاه گردش خون را توصیف کرد
قرن نوزدهم و روپوش پزشکی – مدرن
حرفه روپوش پزشکی – در قرن نوزدهم در پی پیشرفت‌های سریع علم و رویکردهای نوین پزشکان دستخوش تغییر شد. پزشکان روپوش پزشکی – ها شروع به آنالیز سیستماتیک تر علایم روپوش پزشکی – یها در تشخیص کردند. از جدیدترین تکنیک‌ها استفاده از بیهوشی و به‌کارگیری تکنیک آسپتیک در اتاق عمل بود.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم آماردانان انگلیسی به رهبری فرانسیس گالتون، کارل پیرسون و رونالد فیشر ابزارهای آماری برای مرتبط‌سازی و آزمودن فرضیه‌ها ابداع کردند که امکان آنالیزهای پیچیده‌تر اطلاعات را فراهم می‌کرد.در قرن بیستم جنگ‌های بزرگ همراه با حضور پزشکان و روپوش پزشکی – های سیار بودند. در طی جنگ جهانی اولین تکنیک اشعه ایکس در تشخیص گسترش یافت و استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده برای پیشگیری از قانقاریای زخم‌ها فراگیر شد. پاندمی آنفلوآنزای ۱۹۱۸ در سطح جهان ۵۰ میلیون نفر تلفات داد و منشأ تحقیقات اپیدمیولوژیک شد. در جنگ جهانی دوم مراقبت از روپوش پزشکی – ان و زخمی‌ها با به‌کارگیری تکنیک‌های جدیدی همچون واکسیناسیون فعال علیه کزاز، داروهای سولفونامید و پنی سیلین متحول شد. از جنگ جهانی دوم استفاده از دِدِت در مقابله با پشه حامل مالاریا که در بیشتر مناطق حاره شایع بود، شروع شد. در همین دوره درمانهای آلوپاتیک (مبتنی بر مداخلات خارجی شامل دارو و جراحی) از درمانهای مبتنی بر فیزیولوژی (فیزیوتراپی = Physiological Theraputics) از یک دیگر جدا شد که قشر جدا شده بعد از سال ۱۹۴۵ میلادی در آمریکا فیزیوتراپیست نامیده شد.
عملکرد بالینی
دکتر، اثر سر لوک فیلدز
در عملکرد بالینی پزشکان با استفاده از قضاوت بالینی، روپوش پزشکی – را جهت تشخیص، درمان و پیشگیری از روپوش پزشکی – ی ارزیابی می‌کنند. در عملکرد بالینی ترتیب خاصی از فعالیت‌ها وجود دارد که معمولاً رعایت می‌شود، شامل: شرح حال، معاینه فیزیکی، تهیه فهرست مشکلات، مشخص کردن تشخیص‌های افتراقی، بررسی‌ها (شامل آزمایش‌ها و تصویربرداری و …)، رسیدن به تشخیص و در آخر درمان.
رابطه پزشک و روپوش پزشکی – با بررسی سابقه و شرح حال روپوش پزشکی – روپوش پزشکی – شروع شده و به دنبال آن مصاحبه روپوش پزشکی – و معاینه روپوش پزشکی – روپوش پزشکی – صورت می‌گیرد. ابزارهای اولیه تشخیص (همچون گوشی روپوش پزشکی – و آبسلانگ) معمولاً استفاده می‌شوند. بعد از معاینه برای علائم و مصاحبه برای نشانه‌های روپوش پزشکی – ی، پزشک ممکن است آزمایش‌های روپوش پزشکی – (تست، به عنوان مثال آزمایش خون) درخواست دهد، نمونه‌گیری (بیوپسی) کند یا دارو و سایر درمان‌ها را تجویز کند. در این راه تنظیم فهرستی از تشخیص‌های افتراقی کمک می‌کند که روپوش پزشکی – ی‌های مشابه بر اساس اطلاعات به دست آمده رد شوند. در طی ویزیت آگاه‌سازی مناسب روپوش پزشکی – از همه حقایق بخش مهمی از رابطه پزشک و روپوش پزشکی – است و به اعتمادسازی کمک می‌کند. ویزیت روپوش پزشکی – سپس در سابقه روپوش پزشکی – مستندسازی می‌شود که این یک سند قانونی در بسیاری از منابع قضایی محسوب می‌شود. ممکن است ویزیت‌های بعدی کوتاه‌تر باشند اما همین رویه کلی صورت می‌گیرد.
اجزاء اصلی مصاحبه روپوش پزشکی –
مصاحبه و ویزیت روپوش پزشکی – شامل این اجزا است:
شکایت اصلی (CC): علت این ویزیت روپوش پزشکی – ، شامل نشانه‌ها که با همان کلماتی که روپوش پزشکی – بیان کرده به همراه مدت بروزشان ثبت می‌شود.
شرح‌حال روپوش پزشکی – ی/شکایت فعلی: ترتیب زمانی وقایع و نشانه‌های روپوش پزشکی – ی و توضیح بیشتر هر کدام از آنها
فعالیت فعلی: شغل، تفریحات و کاری که روپوش پزشکی – انجام می‌دهد.
داروها (Rx): داروهایی که روپوش پزشکی – مصرف می‌کند، شامل داروهای بدون نسخه و داروهای خانگی و همچنین داروهای طب جایگزین و گیاهی. آلرژی‌ها هم در اینجا ثبت می‌شوند.
سابقه روپوش پزشکی – قبلی (PMH/PMHx): شامل روپوش پزشکی – ی‌های روپوش پزشکی – دیگر همزمان، سابقه بستری‌ها، مصدومیت‌ها، روپوش پزشکی – ی‌های عفونی قبلی و/یا واکسیناسیون‌ها و سابقه آلرژی‌های شناخته شده.
سابقه اجتماعی (SH): محل تولد، اقامت، وضعیت تأهل، وضعیت اجتماعی و اقتصادی، عادت‌ها (شامل رژیم غذایی، داروهای مصرف شده یا در حال مصرف، سیگار و الکل).
سابقه خانوادگی (FH): فهرست روپوش پزشکی – یها در فامیل که ممکن است روپوش پزشکی – را مورد تأثیر قرار دهد. گاه یک شجره‌نامه به کار می‌رود.
بازبینی سیستم‌ها (ROS): مجموعه‌ای از سوالات که ممکن است در شرح حال روپوش پزشکی – ی پرسیده نشده باشد، یک بررسی کلی (برای نمونه: «آیا اخیراً متوجه هر نوع کاهش وزن، تغییر در خواب، توده یا برآمدگی شده‌اید؟» و غیره). و سپس پرسش‌هایی از تمامی دستگاه‌های اصلی بدن (قلب، ریه، دستگاه گوارش، دستگاه ادراری و غیره).
معاینه فیزیکی
یک پزشک در حال معاینه کانال گوش
نوشتار اصلی: معاینه فیزیکی
معاینه فیزیکی، معاینه روپوش پزشکی – به دنبال یافتن علایم روپوش پزشکی – ی است که در آن نشانه‌ها را روپوش پزشکی – بیان می‌کند و علایم توسط پزشک پیدا می‌شوند. پزشک از حواس بینایی، شنوایی، لامسه و گاه بویایی (برای نمونه در عفونت‌ها، اورمی، کتواسیدوز دیابتی) استفاده می‌کند. استفاده از حس چشایی با وجود روش‌های تشخیص مدرن به کار نمی‌رود ولی قدیم در نبود آزمایش قند خون در تشخیص دیابت شیرین به کار می‌رف
در معاینه چهار عمل به عنوان بخش‌های اصلی معاینه شناخته می‌شوند: مشاهده، لمس، دَق و سمع. این ترتیب ممکن است بسته به موضع معاینه تغییر کند؛ برای نمونه یک مفصل را با مشاهده، لمس و حرکت معاینه می‌کنند. وجود این ترتیب تنظیم شده یک ابراز آموزشی هم هست که پزشکان را به برخورد سیستماتیک با روپوش پزشکی – و پرهیز از استفاده از ابزارهای روپوش پزشکی – همچون گوشی روپوش پزشکی – قبل از استفاده از این روش‌ها تشویق می‌شوند.
معاینه بالینی شامل بررسی این موارد نیز است:
علایم حیاتی، شامل قد، وزن و حرارت، فشار خون، ضربان قلب، میزان تنفس، درجه اشباع اکسیژن.
وضعیت ظاهری عمومی روپوش پزشکی – و مشخصه‌های خاص روپوش پزشکی – ی (وضعیت تغذیه، وجود زردی، رنگ پریدگی و چماقی شدن ناخن‌ها)
دست‌ها و پوست
سر (شامل غدد لنفاوی)، دهان، چشم، گوش، بینی و گلو (شامل تیروئید)
تنفس (ریه‌ها و مجاری تنفسی بزرگ)
پستان
وضعیتی حرکتی و دستگاه عضلانی و اسکلتی
شکم و رکتوم
اعضاء جنسی (در صورت وجود حاملگی)
اعصاب (هوشیاری، آگاهی، مغز، بینایی، اعصاب کرانیال، نخاع و اعصاب محیطی
روان (گرایش یا اورینتیشن، معاینه وضعیت روانی، شواهدی از درک و افکار غیرطبیعی) معمولاً معاینه بر اساس شرح حال روپوش پزشکی – ی روی قسمت‌های خاصی متمرکز می‌شود و شامل همهٔ موارد بالا نمی‌شود.
در صورت لزوم ممکن است از نتیجه آزمایش‌های روپوش پزشکی – (تست) و تصویربرداری روپوش پزشکی – هم استفاده شود.
تصمیم‌گیری روپوش پزشکی – و درمان
در روپوش پزشکی – مدرن برای رسیدن به تشخیص از آزمایش‌های روپوش پزشکی – استفاده می‌شود، در تصویر کادر درمانی در حال گرفتن نمونه خون از روپوش پزشکی – هستند.
روند تصمیم‌گیری روپوش پزشکی – شامل آنالیز و ایجاد داده‌های فوق برای رسیدن به یک فهرست از تشخیص‌های افتراقی است، در طی این روند پزشک با فکر کردن به آنچه لازم است تا یک تشخیص قطعی به دست آید مسیر درست را انتخاب می‌کند. معمولاً پزشک برای رسیدن به تشخیص این مراحل را در استدلال بالینی در ذهن خود طی می‌کند:
پیدا کردن یافته‌های غیرطبیعی
مشخص کردن محل آناتومیک آنها
تفسیر یافته‌ها بر مبنای روند محتمل
ایجاد فرضیه‌ای در مورد ماهیت مشکل روپوش پزشکی –
آزمون فرضیه برای رسیدن به یک تشخیص عملی
مشخص کردن یک نقشه درمانی قابل قبول برای روپوش پزشکی –
در نهایت نقشه درمانی ممکن است شامل درخواست آزمایش‌ها و بررسی‌های آزمایشگاهی بیشتر، شروع درمان، ارجاع به متخصص یا مشاهده هوشیارانه روند روپوش پزشکی – ی باشد. ویزیت‌های بعدی ممکن است لازم باشد. در روپوش پزشکی – برای انتخاب بهترین آزمایش یا روش تصویربرداری معیارهایی وجود دارد. این اصول کلی شامل قابل اعتماد بود، اعتبار، حساسیت، خصوصیت و ارزش پیشگویی آن تست می‌شود.
این روند معمولاً توسط ارائه‌کنندگان اصلی خدمات درمانی و همچنین متخصص‌ها به کار می‌رود. ممکن است در صورت ساده و مشخص بودن مشکل تنها چند دقیقه طول بکشد. برعکس ممکن است هفته‌ها در روپوش پزشکی – ی که با نشانه‌های غیرمعمول و چند-سیستمی درگیر است به طول انجامد و چندین متخصص درگیر این روند شوند. در ویزیت‌های بعدی مشابه این روند در فرم خلاصه شده‌اش تکرار می‌شود تا شرح حال، نشانه‌ها، یافته‌های معاینه و نتیجه آزمایش‌ها و تصویربرداری‌ها یا نتیجه مشاوره با متخصص به دست آید.
کاربرد فناوری اطلاعات در روپوش پزشکی –
رشد روزافزون صنایع ارتباطی، مخابراتی و انفورماتیکی، هر روز دنیا را با انقلابی جدید مواجه می‌کند. انقلاب فناوری اطلاعات و ارتباطات در کلیه بخش‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی کشورها تأثیراتی قابل توجه بر جای گذاشته‌است. با توسعه این فناوری در بخش روپوش پزشکی – ، به دنبال تحول عظیمی در نظام ارائه خدمات بهداشتی و درمانی می‌باشیم و یکی از مهم‌ترین حوزه‌های کاربرد فناوری اطلاعات، حوزه بهداشت و درمانی می‌باشد. فناوری اطلاعات از روش‌های متعددی می‌تواند به این حوزه کمک نماید. سیستم‌های ذخیره اطلاعات روپوش پزشکی – ، سیستم‌های اطلاعات دارویی، سیستم‌های درمانی و جراحی، سیستم‌های پیگیری درمان، سیستم‌های درمان از راه دور، سیستم‌های راهبری پرستار، رباتهای جراح و سیستم‌های پذیرش روپوش پزشکی – و بسیاری دیگر که در پس پرده طراحی تمام این‌ها یک هدف مشترک وجود دارد و آن تسهیل در کار درمان است. با استفاده از این سیستم‌ها روپوش پزشکی – در کمترین زمان بهترین خدمات را دریافت می‌کند، پزشک تمام وقت از هر جای دنیا که بخواهد به روپوش پزشکی – ان خود دسترسی دارد و اطلاعات روپوش پزشکی – ان در همه جا به‌طور کامل در دسترس است. دسترسی همگانی به اطلاعات روپوش پزشکی – در بستر شبکه‌های الکترونیکی یک رؤیا نیست آن را به وضوح می‌توان در سازمان‌های درمانی که به این سیستم‌ها نزدیک شده‌اند مشاهده کرد. سامانه‌هایی مانند ذخیره الکترونیکی اطلاعات سلامت (HER) که می‌تواند اطلاعات بهداشتی، درمانی و سلامتی فرد را پیش از تولد، یعنی زمانی که فرد دوران جنینی را طی می‌کند تا پس از مرگ یعنی وقتی دیگر در قید حیات نیست را به صورت اطلاعات جامعی در یک فایل الکترونیکی ذخیره‌سازی کرده و آن را در یک شبکه اختصاصی در دسترسی افراد مشخصی قرار دهد، به عنوان نمونه بارزی از کارکردهای فناوری اطلاعات در امر سلامت به‌شمار می‌رود.
موسسات
روپوش پزشکی – سانتا ماریا دِلا اسکالا، اثر فرسکو از دومنیکو دی بارتولو ۱۴۴۱–۱۴۴۲
روپوش پزشکی – معاصر به‌طور کلی در یک سامانه مراقبت‌های بهداشتی عمل می‌شود. چارچوب‌های حقوقی، صدور گواهی‌نامه و بودجه‌دهی را دولت‌ها و گاهی در کنارشان سازمان‌های بین‌المللی همچون خیریه‌ها و موسسات مذهبی برقرار می‌کنند. خصوصیات هر سیستم درمانی تأثیر قابل توجهی در چگونه ارائه خدمات روپوش پزشکی – دارد.
از دوران قدیم ادیان در ارائه خدمات عام‌المنفعه نقش داشته‌اند و این منجر به ایجاد ساختارهای پرستاری و روپوش پزشکی – ی شد. کشورهای پیشرفته صنعتی (به جز ایالات متحده آمریکا) در بسیاری از کشورهای در حال توسعه خدمات درمانی از طریق سامانه‌های سراسری بهداشتی ارائه می‌دهند، که هدف آنها ارائه این خدمات از طریق پرداخت یکباره دولتی یا بیمه‌های خصوصی و مشارکتی اجباری است. این منجر به دسترسی تمامی جمعیت کشور به خدمات درمانی بر مبنای نیاز و نه توان پرداخت می‌شود. ارائه خدمات ممکن است توسط ارائه‌کنندگان خصوصی یا روپوش پزشکی – ها و درمانگاه‌های دولتی یا موسسات خیریه یا ترکیبی از این سه صورت گیرد. بیشتر جوامع قبیله‌ای و ایالات متحده آمریکا هیچ تضمینی برای ارائه خدمات به کل جمعیت ندارند. در این جوامع خدمات درمانی تنها برای کسانی که توان مالی کافی را دارند یا خوشان را بیمه کرده‌اند یا توسط کمک مالی مستقیم دولت یا قبیله ارائه می‌شود.
آمپول‌های دارویی مدرن
شفافیت اطلاعات معیار دیگری است که ارائه خدمات درمانی را تعریف می‌کند. دسترسی به اطلاعات در مورد روپوش پزشکی – یها، درمان‌ها و کیفیت و قیمت‌گذاری این خدمات تأثیر زیادی روی انتخاب روپوش پزشکی – ان، مصرف‌کنندگان و در نتیجه متخصصان روپوش پزشکی – می‌شود. در حالیکه در سیستم درمانی آمریکا به خاطر نبود چنین شفافیتی انتقادات زیادی وجود دارد. قوانین جدید شفافیت بیشتری را تشویق می‌کند. از طرف دیگر میان میزان شفافیت و نگرانی‌هایی همچون محرمانه بودن اطلاعات روپوش پزشکی – ان و امکان بهره‌برداری تجاری از این اطلاعات وجود دارد.
ارائه
ارائه خدمات روپوش پزشکی – به سه رده اولیه، ثانویه و ثالثیه تقسیم می‌شود. خدمات بهداشتی اولیه به عنوان اولین مرحله روند درمانی طبقه‌بندی می‌شوند. طبق سازمان بهداشت جهانی در کنفرانس آلما-آتا در ۱۹۷۸، مراقبت‌های بهداشتی اولیه عبارتند از مراقبت‌های ضروری در زمینه سلامت که برای همه افراد و خانواده‌ها قابل دسترسی باشد. بر طبق سازمان جهانی بهداشت خدمات بهداشتی اولیه لازم است پوشش همگانی برای همه مردم داشته باشند، مردم محور باشند و به نیازهای مردم تحت پوشش بپردازند. به فاکتورهای خارج از بحث‌های بیولوژیکی که بر سلامت مؤثرند توجه کند و شامل مشارکت تمامی اجزاء جامعه باشد. در بسیاری کشورها رکن اصلی ارائه این خدمات پزشکان خانواده هستند که در بیشتر کشورها پزشکان با طی دوره‌های آموزشی خاص مخصوص روپوش پزشکی – خانواده برای این منظور آماده می‌شوند. این خدمات در خانه‌های بهداشت، مطب پزشکان، درمانگاه‌ها، آسایشگاه‌ها، مدارس، ویزیت‌های خانگی و سایر محل‌های نزدیک به روپوش پزشکی – ارائه می‌شوند. خدمات اولیه درمانی خود در سه سطح متفاوت مطرح می‌شود. سطح اول به دنبال پیشگیری و کاهش احتمال بروز روپوش پزشکی – ی یا کاهش سلامتی است، سطح دوم شامل خدمات غربالگری جهت شناسایی زودهنگام افراد روپوش پزشکی – است و در سطح سوم درمان و کنترل عوارض روپوش پزشکی – یها مطرح است.
در صورت وجود سیستم ارجاع در کشور خدمات مراقبتی ثانویه (یا سطح دو در سیستم ارجاع) توسط متخصصین روپوش پزشکی – در مطب یا درمانگاه یا در روپوش پزشکی – های محلی برای روپوش پزشکی – ان ارجاع شده از خدمت دهنده اولیه صورت می‌گیرد. ارجاع در صورت نیاز به تخصص یا فرایندی تخصصی به متخصص صورت می‌گیرد. این شامل خدمات سرپایی و بستری، بخش اورژانس، مراقبت‌های ویژه، جراحی‌ها، فیزیوتراپی، زایمان، واحد آندوسکوپی، آزمایشگاه تشخیص روپوش پزشکی – و خدمات تصویربرداری روپوش پزشکی – ، مراکز هاسپایس و غیره است. بعضی از ارائه دهندگان خدمات اولیه درمانی ممکن است به درمان در روپوش پزشکی – ها و زایمان نوزادان در یک سیستم درمانی ثانویه نیز مشغول باشند.
خدمات روپوش پزشکی – ثالثیه (سطح سوم در سیستم ارجاع) نوعی از خدمات مشاوره‌ای تخصصی است که توسط متخصصین روپوش پزشکی – ی و مراکز ناحیه‌ای مجهز به امکانات تشخیصی و درمانی که در روپوش پزشکی – های محلی معمولاً در دسترس نیست ارائه می‌شود.این خدمات شامل مراکز مصدومیت‌ها، مراکز سوختگی، بخش‌های پیشرفته نوزادان، پیوند اعضاء، زایمان با ریسک بالا، پرتودرمانی، بخش‌های سرطان، جراحی اعصاب و سایر مداخلات پیچیده جراحی و روپوش پزشکی – می‌شود.
گاه از خدمات سطح چهار هم نام برده می‌شود که در واقع اشاره به خدمات تخصصی تر منشعب از مراکز سطح سه است که معمولاً دسترسی محدودتری دارند. این خدمات شامل روش‌های آزمایشی و تحقیقاتی و بعضی روش‌های ناشایع جراحی و تشخیصی هستند.
خدمات روپوش پزشکی – مدرن همچنین وابسته به اطلاعاتی است که هنوز در بسیاری از مراکز بر مبنای کاغذ است و هر روز بیشتر به صورت الکترونیکی صورت می‌گیرد.
پرچم سازمان بهداشت جهانی
سازمان بهداشت جهانی (WHO) یکی از آژانس‌های تخصصی سازمان ملل متحد است که در تابستان ۱۹۴۸ در ژنو (واقع در سوییس) آغاز به کار کرد. اولویت‌های اولیه این سازمان مالاریا، سل، روپوش پزشکی – ی‌های جنسی، سلامت مادر و کودک، مهندسی بهداشتی و تغذیه بود. سازمان جهانی بهداشت جهت دهی و هماهنگ‌سازی مراجع سلامت در ساختار سازمان ملل متحد را عهده‌دار است. این سازمان هدایت امور مربوط به سلامت در سطح جهان، شکل‌دادن به برنامه‌های تحقیقاتی، تعیین استانداردها، تبیین سیاست‌گذاری شاهد مبنا، ارائه حمایت فنی به کشورها و نظارت و ارزیابی رویکردهای سلامتی را عهده‌دار است. به دنبال تغییرات جهانی در زمینه سلامت و بحران‌هایی که این سازمان در اواخر قرن بیستم با آنها روبرو بود، این سازمان امروزه به دنبال بازیابی موقعیت در معرض خطر خود به عنوان هماهنگ‌کننده و رهبری سلامت در جهان، با در پیشگیری رویکرد سلامت جهانی به جای سلامت بین‌المللی است.
موسسات و سازمان‌های روپوش پزشکی – در ایران
نوشتار‌های اصلی: روپوش پزشکی – در ایران، وزارت بهداشت، درمان و آموزش روپوش پزشکی – ایران، سازمان نظام روپوش پزشکی – و سازمان روپوش پزشکی – قانونی
در ایران تدوین و ارائه سیاست‌ها، تعیین خط مشی‌ها و برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های مربوط به تربیت نیروی انسانی گروه روپوش پزشکی – ، پژوهشی، خدمات بهداشتی- درمانی، دارویی، بهزیستی و تأمین اجتماعی بر عهده وزارت بهداشت است. همچنین این وزارتخانه ایجاد نظام هماهنگ بهداشت، درمان و آموزش روپوش پزشکی – و گسترش شبکه تلفیقی بهداشت و درمان را بر عهده دارد. تعیین رشته‌ها و مقاطع تحصیلی مورد نیاز ایران و اجرای برنامه‌های تربیت نیروی انسانی گروه روپوش پزشکی – از دیگر وظایف قانونی این وزارتخانه است
شاخه‌ها
در ایران افراد برای روپوش پزشکی – یا اخذ یکی از تخصص‌های روپوش پزشکی – لازم است پس از اخذ دیپلم یا مدرک پیش دانشگاهی در ابتدا دوره هفت ساله دکتری حرفه‌ای را بگذرانند، شامل سه دوره علوم پایه، کارآموزی و کارورزی که در نهایت به عنوان پزشک عمومی شناخته می‌شوند. هر پزشک عمومی پس از چند سال تحصیل در یکی از رشته‌های تخصصی به عنوان متخصص آن رشته روپوش پزشکی – شناخته می‌شود. هر متخصص یکی از رشته‌های تخصصی روپوش پزشکی – پس از گذراندن دو تا سه سال دیگر به عنوان فوق‌تخصص یک رشته زیرگروه آن رشته تخصصی شناخته می‌شود. سایر دوره‌های آموزشی برای پزشکان متخصص که طول دوره آنها کمتر از دو سال است، دوره‌های فلوشیپی یا تکمیل تخصص گفته می‌شوند، و این دوره‌ها منجر به اخذ مدرک نشده و به عنوان فوق تخصص تلقی نمی‌گردد. پی اچ دی (PHD) مدرک دکترای ناپیوسته در رشته‌های علوم پایه روپوش پزشکی – است، فعالیت این افراد بیشتر غیر بالینی و در فعالیت‌های دانشگاهی، تحقیقی و تدریس است.
تخصص‌ها
در ایران اکثر تخصص‌های روپوش پزشکی – جهانی وجود دارد و تدریس می‌شود:
تخصص‌های تشخیصی
یک پزشک در حال بررسی ماموگرافی که معمولاً برای غربالگری سرطان سینه انجام می‌شود
آسیب‌شناسی دستیاری (تخصص)
رادیولوژی دستیاری (تخصص)
روپوش پزشکی – هسته‌ای دستیاری (تخصص)
تخصص‌های طب داخلی
نوشتار اصلی: روپوش پزشکی – داخلی
طب داخلی یک تخصص روپوش پزشکی – مجزا است که به خصوص با تشخیص، کنترل و درمان غیر جراحی روپوش پزشکی – ی‌های غیرمعمول یا وخیم سروکار دارد، چه مربوط به یک دستگاه بدن یا چندین دستگاه به‌طور کلی. تأکید خاص این زمینه روپوش پزشکی – روی ارگانهای داخلی بدن است. از آنجا که معمولاً روپوش پزشکی – ان این متخصصین وضعیت وخیمی دارند کار این متخصصان بیشتر در روپوش پزشکی – ها است. قبلاً این تخصص زیر شاخه (فوق تخصص) نداشت و این متخصصین عمومی همه نوع روپوش پزشکی – ی را ویزیت می‌کردند اما امروزه این شیوه کمتر به کار می‌رود و بیشتر متخصصین داخلی در فوق تخصص خاصی فعالیت می‌کنند. به عنوان مثال متخصصین گوارش فقط به روپوش پزشکی – ی‌های دستگاه گوارش می‌پردازند یا متخصصین کلیه فقط درمان روپوش پزشکی – ی‌های کلیوی را عهده‌دار می‌شوند.
فوق تخصص‌های زیادی در روپوش پزشکی – داخلی وجود دارد:
روپوش پزشکی – ی‌های قلب و عروق دستیاری (تخصص)
روپوش پزشکی – ی‌های قلب و عروق فوق تخصص
روپوش پزشکی – ی‌های قلب اطفال فوق تخصص
اینترونشنال کاردیولوژی فلوشیب
طب اورژانس
غده درون‌ریز و متابولیسم فوق تخصص
غدد اطفال فوق تخصص
گوارش داخلی فوق تخصص
گوارش اطفال فوق تخصص
روپوش پزشکی – ی‌های اعصاب دستیاری (تخصص)
اعصاب اطفال، فوق تخصص
روپوش پزشکی – ی‌های عفونی گرمسیری دستیاری (تخصص)
عفونی اطفال، فوق تخصص
روماتولوژی فوق تخصص
نفرولوژی فوق تخصص
کلیه اطفال، فوق تخصص
روپوش پزشکی – ی‌های ریه فوق تخصص
خون وسرطان وبالغین فوق تخصص
تخصص‌های جراحی
یک جراح فوق تخصص توراکس در حال عمل جایگزینی دریچه میترال
نوشتار اصلی: جراحی
درماتولوژی دستیاری (تخصص)
ارتوپدی دستیاری (تخصص)
جراحی عمومی دستیاری (تخصص)
جراحی کلیه ومجاری ادراری -تناسلی دستیاری (تخصص)
جراحی مغز و اعصاب دستیاری (تخصص)
چشم روپوش پزشکی – دستیاری (تخصص)
جراحی زنان و زایمان دستیاری (تخصص)
گوش و حلق و بینی دستیاری (تخصص)
اروانکولوژی فلوشیب
ارولوژی اطفال فلوشیب
استرابیسم فلوشیب
پیوند کلیه فلوشیب
جراحی سر و گردن فلوشیب
جراحی عروق فلوشیب
قرنیه فلوشیب
گلوکوم فلوشیب
جراحی اطفال فوق تخصص
توراکس فوق تخصص
جراحی قلب و عروق فوق تخصص
جراحی پلاستیک فوق تخصص
سایر تخصص‌های اصلی
روپوش پزشکی – کودکان دستیاری (تخصص)
نوزادان فوق تخصص
ایمونولوژی وآلرژی اطفال فوق تخصص
ویتره ورتین فلوشیب
بیهوشی دستیاری (تخصص)
پرتودرمانی دستیاری (تخصص)
روپوش پزشکی – اجتماعی دستیاری (تخصص)
روپوش پزشکی – هسته‌ای دستیاری (تخصص)
روپوش پزشکی – قانونی دستیاری (تخصص)
روانروپوش پزشکی – دستیاری (تخصص)
طب اورژانس دستیاری (تخصص)
طب کار دستیاری (تخصص)
آنکولوژی فلوشیب
اتولوژی و نورواتولوژی فلوشیب
پریناتولوژی فلوشیب
مراقبت‌های ویژه روپوش پزشکی – فلوشیب
نازائی فلوشیب
درماتوپاتولوژی فلوشیب
جراحی سرطان فلوشیب
رینولوژی فلوشیب
روانروپوش پزشکی – اطفال فوق تخصص
مولکولار پاتولوژی فلوشیپ
زمینه‌های میان‌رشته‌ای
برخی زیر تخصص‌های میان رشته‌ای روپوش پزشکی – عبارتند از:
نانوفناوری روپوش پزشکی – ، که با کاربردهای فناوری نانو در علوم روپوش پزشکی – درگیر است.
اخلاق روپوش پزشکی – ، که درگیر اصول اخلاقی و سیرتی مؤثر در قضاوت و عملکرد روپوش پزشکی – است.
طب اعتیاد با درمان اعتیاد درگیر است.
مهندسی روپوش پزشکی – زمینه‌ای است که با کاربرد مهندسی در عملکرد روپوش پزشکی – سروکار دارد.
داروشناسی بالینی در مورد تأثیر سیستم‌های درمانی بر روپوش پزشکی – ان است.
تراپوتیک زمینه‌ای است که با درمانهای مختلف مورد استفاده در روپوش پزشکی – یها و بهبود سلامتی سروکار دارد.
روپوش پزشکی – مولکولی، که هدف آن بررسی اساس مولکولی روپوش پزشکی – یها در روپوش پزشکی – است و با هدف کمک به تشخیص و درمان هدفمند روپوش پزشکی – یها خصوصاً سرطان تعریف شده‌است.
آموزش
در برنامه‌های آموزشی روپوش پزشکی – هنوز هم شیوه خاصی از آموزش مرکزیت دارد که به مکتب اوسلری معروف است. ویلیام اوسلر که پزشک و آموزگار برجسته‌ای بود نوشته‌است: «این یک قانون ایمن است که هیچ آموزش کتابی بدون روپوش پزشکی – انجام نشود، چرا که همیشه بهترین آموزش آن است که توسط خود مریض صورت گیرد.» این مکتب به دلیل آنکه در عمل مؤثر بوده همچنین ادامه یافته و از پایه‌های اصلی برنامه‌های آموزشی روپوش پزشکی – محسوب می‌شود. تمامی اشکال آموزش روپوش پزشکی – به دنبال آماده کردن دانشجویان برای طبابت مسوولانه هستند؛ لذا این دانشجویان لازم است مقادیر قابل توجهی تئوری و دانش را فراگیرند و در نهایت آنچه توانایی‌شان را محک می‌زند نه دانش آنها بلکه عملکردشان است. هدف از آموزش روپوش پزشکی – انتقال دانش، انتقال مهارت‌ها و ارزش‌های این حرفه به شکلی مناسب و هماهنگ است.
ساختار کلی آموزش روپوش پزشکی – در جهان با تفاوت‌هایی همسان است. برنامه دوره دکتری عمومی روپوش پزشکی – در ایران شامل چندین مرحله است که در تمامی دانشگاه‌های علوم روپوش پزشکی – کشور به یک شکل اجرا می‌شود. در مرحله اول دروس عمومی و علوم پایه تدریس می‌شود. در پایان این مرحله امتحان جامع علوم پایه برگزار می‌شود و قبولی در این امتحان شرط ورود به مرحله بعدی است. در مرحله دوم نشانه‌شناسی و فیزیوپاتولوژی مورد تدریس قرار می‌گیرد دانشجویان روپوش پزشکی – پس از این دوره می‌توانند وارد دوره کارآموزی بالینی شوند و در آخر دوره کارورزی (اینترنی) است که زیر نظارت مستقیم پزشکان باتجربه می‌توانند به تشخیص و درمان روپوش پزشکی – ان بپردازند. طبق قوانین ایران حداقل سنوات تحصیلی مجاز جهت تحصیل در دوره دکتری عمومی روپوش پزشکی – ۷ سال و حداکثر ۱۰ سال است.
اخلاق روپوش پزشکی –
اخلاق روپوش پزشکی – اهمیت زیادی برای خودمختاری روپوش پزشکی – قایل است و لازمه آن آگاهی روپوش پزشکی – از همه حقایق شناخته شده‌است، در تصویر پزشک در حال مشاوره و توضیح یافته‌های رادیولوژی مشاهده می‌شود.
نوشتار اصلی: اخلاق روپوش پزشکی –
اخلاق روپوش پزشکی – شاخه‌ای از اخلاق است که آموزه‌هایش در راه تعالی حرفه روپوش پزشکی – به کار می‌رود. پزشکان اخلاق را به عنوان چارچوبی فراتر از قانون و به اراده خود به کار گرفته و به آن عمل می‌کنند. اخلاق روپوش پزشکی – بحثی در حوزه اخلاق هنجاری کاربردی است و هدف آن حل مشکلات خاصی است که در عمل به روپوش پزشکی – و تحقیقات زیستی به وجود می‌آید. اخلاق روپوش پزشکی – به عنوان مبحثی جداگانه از اخلاق اولین بار در ۱۹۷۰ مطرح شد. مرکز اخلاق و حیات (مرکز هاستینگز)، مؤسسه کندی، مرکز اخلاق زیستی دانشگاه جرج تاون و مجلاتی همچون فلسفه و روپوش پزشکی – و روپوش پزشکی – نظری و اخلاق روپوش پزشکی – طلایه داران آن بودند. اخلاق روپوش پزشکی – به موضوعاتی همچون رابطه میان پزشک از یک سو و روپوش پزشکی – ان و همراهان از سوی دیگر، تعاملات پزشک با دیگر پزشکان، روابط تیم روپوش پزشکی – و پرسنل روپوش پزشکی – ی با یکدیگر می‌پردازد. در اخلاق روپوش پزشکی – بحثهایی همچون خودمختاری روپوش پزشکی – ، رضایت روپوش پزشکی – ، منفعت روپوش پزشکی – ، عدالت در حق روپوش پزشکی – ان و موضوعات پرچالشی همچون اتانازی، ژنتیک و کلونینگ انسان، لقاح مصنوعی، باروری آزمایشگاهی مطرح است.
کنترل قانونی
همیشه این بحث در میان پزشکان وجود داشته که تنها یک شخص از درون این حرفه با همان میزان تجربه و آموزش می‌تواند در مورد دیگری قضاوت کند. اما پزشکان خود بخشی از مجموعه بزرگتری سیستم مراقبت‌های سلامتی در جامعه هستند. هر سیستم درمانی محیط قانون‌گذاری مخصوص خود را دارد که خود وابسته به سیستم‌های گسترده‌تر اجتماعی و سیاسی است؛ بنابراین برای اینکه کنترل قانونی روپوش پزشکی – مؤثر باشد لازم است بر مبنا و تکمیل‌کننده ارکان قانونی موجود در سیستم سلامت و آموزش باشد.
مراجع قانونی در روپوش پزشکی – معمولاً سه عملکرد اصلی را تحت پوشش قرار می‌دهند. تعیین استاندارها که در زمینه آموزش، رفتار اخلاقی، صلاحیت، کارایی و رفتار قراردادی صورت می‌گیرد. دوم نظرات بر عمل به این استانداردها و در آخر مداخله برای اطمینان از برقرار بودن یا نبودن آنها صورت می‌گیرد.
کنترل قانونی در ایران
در ایران صدور پروانه طبابت و سایر تخصص‌های بهداشتی از وظایف وزارت بهداری است.
از طرف دیگر رسیدگی به شکایت‌های مربوط به امور روپوش پزشکی – در ایران بسته به نوع شکایت طبق قانون اصلاح مقررات امور روپوش پزشکی – و دارویی (۲۹ فروردین ۱۳۷۴) می‌تواند در صلاحیت دادگاه‌های عمومی یا دادگاه‌های انقلاب اسلامی باشد، اما رسیدگی به بیشتر شکایت در صلاحیت سازمان تعزیرات حکومتی است.
قصور و خطاهای روپوش پزشکی –
از دیدگاه حقوقی خطاهای روپوش پزشکی – با قصور در روپوش پزشکی – تفاوت دارند. خطاهای روپوش پزشکی – یک عمل ناخواسته است که به نتیجه مطلوب در امر طبابت منجر نمی‌شود. از طرفی خطای جزایی روپوش پزشکی – یا قصور به آن دسته از خطاهایی اطلاق می‌شود که اولاً باید موجب ایجاد عارضه و آسیبی شده باشد و ثانیاً این عارضه ناشی از قصور یا تقصیری از ناحیه کادر درمان باشد.
انتقادات از روپوش پزشکی – مدرن
از بزرگترین مشکلات روپوش پزشکی – مدرن عدم دسترسی به آن در مناطق محروم و قشرها کم درآمد است. میان فقرا و ثروتمندان یک فاصله درآمدی وجود دارد که به ویژه در درمانهای پرهزینه‌ای چون درمان ایدز و سل آشکار می‌شود. اکثریت منابع روپوش پزشکی – و درمان‌ها در کشورهای ثروتمند و با شیوع پایین روپوش پزشکی – یها به خصوص نیمکره غربی متمرکز شده‌اند. از سوی دیگر کشورهای در حال توسعه و عقب‌افتاده دنیا شیوع بالایی از ایدز دارند ولی فاقد منابع کافی برای درمان آن هستند.
خطاهای روپوش پزشکی – و تجویز زیاد از حد دارو و سایر روپوش پزشکی – ی‌های ناشی از درمان هم از مشکلات دیگر مورد توجه هستند. متخصصین مهندسی فاکتور انسانی عقیده دارند که روپوش پزشکی – می‌تواند با اتخاذ ایده‌های مورد استفاده در ایمنی هوانوردی که از خطرات قرار دادن مسوولیت زیاد روی دوش یک ابرانسان و انتظار از او برای خطا نکردن فایده ببرد. سیستم‌های گزارش دهی و سازوکارهای وارسی هر روزه بیشتر در تشخیص منبع خطاها و بهبود عملکرد به کار می‌روند. روش‌های تشخیصی بالینی در برابر روش‌های آماری و الگوریتمی قبلاً در تشخیص روانروپوش پزشکی – به کار برده شده‌اند و برتری روش‌های آماری مشخص شده‌است. در یک متا آنالیز در سال ۲۰۰۰ که این روش‌ها در روپوش پزشکی – و روانشناسی مورد مقایسه قرار گرفتند به‌طور کلی روش‌های مکانیکی و آماری در بیشتر موارد و نه همه موارد برتری داشتند.
نابرابری در کیفیت خدمات در جمعیت‌ها نیز یکی دیگر از موضوعات مورد مناقشه است. به عنوان مثال در مطالعه‌ای مشخص شد که افراد پیر دچار مشکلات روانی از مراقبت‌های ضعیفتری در طی بستری برخوردار بودند.
افتخارات و جوائز
نوشتار اصلی: جایزه نوبل
الکساندر فلمینگ جایزه نوبل روپوش پزشکی – ۱۹۴۵ را در پی کشف پنی‌سیلین دریافت کرد
بزرگترین و پرافتخارترین جایزه جهانی در زمینه روپوش پزشکی – جایزه نوبل فیزیولوژی و روپوش پزشکی – است که سومین جایزه‌ای است که آلفرد نوبل در وصیت‌نامه‌اش از آن نام برد. اولین جایزه نوبل در روپوش پزشکی – و فیزیولوژی به امیل فون براون به علت درمان با سرم اهدا شد. در سال‌های بعد هم بسیاری از اکتشافات بزرگ در زمینه روپوش پزشکی – ، همچون کشف پنی‌سیلین، مهندسی ژنتیک و گروه‌های خونی به دریافت جایزه نوبل منجر شده‌است.
در ایران بزرگترین جایزه روپوش پزشکی – را جشنواره تحقیقاتی علوم روپوش پزشکی – رازی اهدا می‌کند که از سال ۱۳۷۴ هر ساله توسط وزارت بهداشت برگزار می‌شود
دیدگاه بگذارید